Men kan verschillende types schilderingen onderscheiden:

• Fresco: de schildering wordt aangebracht in de natte kalkpleister.
• Kalkschildering: de schildering wordt aangebracht op een op voorhand bevochtigde kalkafwerking.
• Sgraffito: afgeleid van het werkwoord “sgraffiare” of krassen. Deze afwerking bestaat uit twee mortellagen. De figuren worden in de bovenste laag mortel getekend, zodat de onderliggende donkere of gekleurde mortellaag te voorschijn komt. Hier overheerst vooral een lijntekening.
• Secco of droge techniek: de schildering wordt rechtstreeks op een droge ondergrond aangebracht , zoals bijvoorbeeld lijm-, caseïne-, olieverfschilderingen, etc.

Voorafgaand aan een restauratie of conservatie wordt een conditierapport opgemaakt, waarna de behandeling bepaald wordt. Mogelijke behandelingen zijn: Het vrijleggen van eventuele overschilderingen, fixatie van de verflaag , consolidatie van de drager, reiniging van de picturale laag, invullingen van lacunes en barsten, het uitvoeren van retouches, etc.

Er bestaan zeer uiteenlopende technieken van vergulden. De meest voorkomende zijn de mixtion- en poliment verguldingen.

Mixtion verguldingen: De mixtion vergulding is een recentere techniek, waarbij gebruik gemaakt wordt van olie of een acrylaat zoals lijm.

Poliment verguldingen: Dit is een hoogglanzende vergulding, die aangebracht wordt om een rijke schakering/contrast van matte en glanzende delen te verkrijgen. Deze traditionele vergulding gebeurt op basis van water met een bindmiddel van dierlijke lijmen en is polijstbaar. Deze techniek is zeer arbeidsintensief.

Stucco is een techniek waarbij een decoratie, reliëf of profiel rechtsreeks uit een kalkmortelmassa aan de wand of plafond wordt opgebouwd. Profileringen, lijsten kunnen met de hand getrokken met een op voorhand gemaakt sjabloon. Bij de restauraties van stucco wordt ernaar gestreefd om zoveel mogelijk de originele materialen/samenstelling te gebruiken.

Elk schilderij heeft zijn eigen behandeling, maar aan de hand van een specifiek conditierapport kunnen we uw schilderij de correcte behandeling geven die het nodig heeft. Onder mogelijke behandelingen kan verstaan worden: verwijderen van de vernislaag, reiniging van de picturale laag, desinfecteren, verstevigen van spieraam, fixatie van de loszittende verfschilfers, invullen van lacunes, retoucheren, aanbrengen nieuwe vernislaag, enz.

De restauraties worden uitgevoerd op alle natuursteensoorten: kalksteen, zandsteen, marmer etc. Natuursteen werd vaak gebruik voor het vervaardigen van beelden, frontons, altaren of andere. Bij de restauratie van beeldhouwwerk kan het gaan om het aanvullen van ontbrekende delen, het constructief verbeteren van de staat van een beeld, of het kopiëren van een beeld via een moulage.

Is een term die in de kunst wordt gebruikt om het gebruik van schilderingen in veel kleuren aan te geven, in het bijzonder van beelden en bouwwerken. Het woord is afkomstig van de Griekse woorden poli (veel) en chromos (kleur).

Vaak werden houten en stenen beelden levensecht beschilderd. Ook hier heeft elke materie zijn specifieke verwering en bijgevolg zijn eigen specifieke behandelingen. De behandeling varieert afhankelijk van de staat waarin het zich bevindt, de periode waarin het gemaakt werd en de vormgeving. De behandelingen kunnen zeer variërend zijn: reinigen van de polychromie, consolideren van de drager, fixeren van de verflaag, herstel of opvullen van lacunes, retoucheren, …

Hout en marmerimitaties werden vaak uitgevoerd in kerkinterieurs of monumentale woningen.

De techniek ontstond toen de voorraad van de echte uitgeput dreigde te raken of doordat het simpelweg te duur werd. De imitatie is vaak niet van echt te onderscheiden, maar is aanzienlijk goedkoper en altijd voorradig. In de restauratie worden vaak reconstructies uitgevoerd. Voorafgaandelijk aan de reconstructie worden kijkvensters gemaakt om de kleurstelling en stijl en afwerkingsgraad van de vroegere schilder te kunnen imiteren.

Droge pastreiniging is een reukarme droge reiniging, die veelal in interieurs gebruikt wordt om vuil en stof van bijna alle ondergronden te verwijderen. Roet, nicotineaanslag en andere vervuiling op binnenwanden, plafonds, vloeren, natuursteen, marmer, beton, baksteen, en dergelijke meer, kunnen hierdoor voor u snel en in weinig omslachtige omstandigheden worden gereinigd.

Bij beschilderde afwerkingen (bv. interieurs, beelden) worden alle relevante onderdelen stratigrafisch en topografisch onderzocht. Stratigrafisch onderzoek geeft de mogelijkheid systematisch sporen te vinden van bewerkingen, die achtereenvolgens hebben plaatsgevonden. Men moet er bij de interpretatie rekening mee houden dat verflagen door latere ingrepen, zoals onderhoudswerkzaamheden, verbouwingen, vernieuwing verstoord kunnen zijn. Het is belangrijk een juist inzicht in de afzonderlijke onderdelen van het interieur te verkrijgen. Ieder onderdeel kan naar kleur en oppervlaktetoestand in verschillende tijden verschillend zijn uitgebeeld. De kleuronderzoeker moet trachten hierover zoveel mogelijk informatie te verkrijgen.

Door middel van een eigen ontwikkeld camera-inspectiesysteem kan er op een niet of minimaal destructieve wijze onderzoek gedaan worden in ruimten die voor het blote oog niet te aanschouwen zijn.

De gegeven informatie is een visueel beeld van de huidige toestand met wetenschappelijke gegevens over de klimaatomstandigheden.

De uitvoering van een dergelijke inspectie gebeurt op een efficiënte manier in vergelijking met de conventionele inspectietechnieken. De informatie is een “Real-time” gegeven, te gebruiken zonder enige interpretatie.

Deze onderzoekstechniek kan toegepast worden in een vooronderzoek en/of adviesrapport, de inspectie van architecturale onroerende goederen zoals bv kerkmeubilair, als bevestiging van een hypothese binnen een onderzoek, of dergelijke meer.

Een bouwhistorisch onderzoek draagt bij tot de beschrijving van de bouw-, gebruiks- en de bewoningsgeschiedenis van een gebouw. De bouwhistoricus buigt zich over vragen als: wanneer is een gebouw gebouwd en welke veranderingen vonden er in de loop der tijd plaats? Waarom waren deze verbouwingen nodig? Hadden deze verbouwingen met de constructie van het gebouw te maken?

In verschillende archieven zoekt de bouwhistoricus naar informatie over de constructie en de datering, oude handschriften, kaarten, foto’s en plattegronden worden hierbij bestudeerd. Vervolgens kan men de bouwfysische toestand vergelijken met gegevens uit de archieven.

Houtconservatie of restauratie van houten objecten kan gaan van eikenhouten kerkmeubilair, een altaar of tochtportaal, structurele elementen zoals lambrisering, vloeren, plafondbetimmering tot museale kunstmeubelen. Interventies kunnen gebeuren op verschillende niveaus van onderzoek, conservatie, restauratie, preventieve en curatieve houtwormbestrijding tot onderhoud. Er wordt steeds rekening gehouden met de oude technieken, materiaalkeuze en afwerking om een duurzame ethisch verantwoorde behandeling te voorzien.